6 jaar geleden kwam ze terecht bij de Meregaard, een locatie van GGz Centraal in Almere: Anita. Na verloop van tijd kreeg ze vat op haar herstel. En met succes!
‘In 2012 kwam ik in behandeling. Ik leed aan een depressie, niets lukte meer in mijn leven. Aan de eerste behandelaar heb ik niet veel gehad; zoals ik er nu op terugkijk heeft die mijn probleem zelfs groter gemaakt. Na verloop van tijd werd ik doorgestuurd naar een FACT-team en daar kreeg ik dagbehandeling aangeboden. Hier begon mijn herstel! De structuur van de dagbehandeling werkte goed voor me. De behandelaar en psychiater luisterden goed, ik voelde me echt begrepen.’
vertrouwen
‘Omdat ik niet de juiste medicatie bleek te hebben moest ik op nieuwe medicatie worden ingesteld. Daarvoor werd ik opgenomen in een kliniek, een heftige ervaring. Gelukkig kreeg ik in deze kliniek heel snel mijn vertrouwde psychiater terug want met de psychiater die aan de kliniek was verbonden was het vertrouwen er niet. Ik heb veel gehad aan mijn sociaalpsychiatrische verpleegkundige (SPV) en mijn psychiater. Ik kwam met ideeën, zij luisterden naar me en gaven me feedback en advies. Het waren vaak confronterende gesprekken, maar ze geloofden in me en dat gaf me hoop en vertrouwen. Daardoor kon in doen wat ik deed en voelde ik dat ik verder kon herstellen. Ook mijn familie en netwerk werden betrokken. Dat was belangrijk voor me omdat ik op dat moment slecht informatie kon opnemen en onthouden.’
spannend
‘Gedurende de behandeling kwam ook een zinnige dagbesteding aan de orde. Mijn SPV noemde de cliëntenraad van de Meregaard en daar ben ik op afgestapt. Heel spannend vond ik dat. Ik begon met administratief werk in een kantoorgroepje maar stroomde al snel door als lid van de cliëntenraad en werd even later benoemd als penningmeester. Ik begon me steeds beter te voelen.
Op een gegeven moment werd mijn uitkering stopgezet. Dat was een angstige tijd. Ik wilde wel weer graag aan het werk buiten de psychiatrie, maar ik was erg bang voor een terugval. Vroeger had ik een baan in de zorg, maar dat wilde ik niet meer. Ik ben gaan solliciteren en werd voor 12 uur per week aangenomen in een callcenter. En wat heerlijk was om te merken dat ik het leuk vond en dat het goed ging! Dit werk combineerde ik met het cliëntenraadswerk.’
een hele eer
‘Toen onze voorzitter plotseling wegviel kwamen we als cliëntenraad in een overgangsfase terecht en besloten we twee cliëntenraden – van Almere en Lelystad – samen te voegen. Ik werd gevraagd als voorzitter, een hele eer maar ook spannend. Twee culturen samenvoegen is niet makkelijk maar het is ons gelukt en daar ben ik enorm trots op.
Onze raad werd een begrip in de organisatie en de inmiddels volwaardige samenwerking met de directie begon zijn vruchten af te werpen. Een voorbeeld? Als gevolg van bezuinigingen dreigde de lunchroom van de Meregaard in Almere te verdwijnen. Deze lunchroom was een leerwerkplek voor cliënten en werd goed bezocht door medewerkers en cliënten. Door gezamenlijke inspanningen van cliëntenraad en directie werd de lunchroom opnieuw geopend. Weliswaar door een externe partij maar onze cliënten konden er blijven werken.’
moeilijke beslissing
‘Mijn werk bij het callcenter liep intussen door en ik had het er enorm naar mijn zin. Ik kreeg een vast contract aangeboden, dat bevestigde me dat ik een goede keuze had gemaakt. Eind 2017 durfde ik de stap te zetten naar een andere baan in de sales. Hier maakte ik in drie maanden tijd al promotie tot coach, maar dat betekende ook dat ik meer moest gaan werken. Omdat mijn hart ook bij de cliëntenraad lag heb ik dit een poos gecombineerd maar het werd te veel. Uiteindelijk heb ik de moeilijke beslissing genomen om het voorzitterschap op te geven en me volledig te gaan richten op mijn carrière.’
geef nooit op
‘Het gaat nu goed met me. Ik merk wel dat ik altijd waakzaam moet blijven want ik wil niet terug naar die tijd in de ggz; dat was geen fijne tijd. Ik ben nog steeds bezig met het opzoeken van mijn grenzen, met kijken naar hoe ver ik kan gaan zodat ik mijn mogelijkheden kan uitbreiden. In de toekomst wil ik graag verder werken aan mijn carrière, hier haal ik veel plezier en voldoening uit.
Wat ik tegen cliënten zou willen zeggen die in dezelfde situatie zitten als ik destijds: geef nooit op! Voel je je niet content met een behandelaar? Onderneem actie. Probeer – hoe moeilijk dat ook is – de uitdagingen aan te gaan want dat maakt je kans op herstel groter. En boven al: heb lak aan de maatschappij, er blijven altijd mensen die vooroordelen hebben. Denk aan je zelf en wat jij wil!’