Hoe is het om vrijwilligerswerk in de ouderenpsychiatrie te doen? Met die vraag moet ik volgens Claudia Barneveld – coördinator vrijwilligerswerk Eemland – bij Monique van Willigenburg zijn.
Op een vrijdagmorgen brengt Claudia me naar Monique op Berkenrode, een klinische afdeling voor ouderenpsychiatrie op Zon & Schild. Een oudhollands liedje wijst ons als het ware de weg naar de ruimte waar Monique samen met Ben Kok, activiteitenbegeleider, het muzikale uurtje voor zes aanwezige bewoners verzorgt. Monique is hier iedere vrijdag als vrijwilliger aan de slag, al ruim een half jaar. Wat beweegt haar om dit te doen? Monique: ‘Ik wilde al heel lang vrijwilligerswerk doen, maar wist niet wat. Ooit, lang geleden, ben ik hier begonnen met de B-opleiding. Toen ik op een gegeven moment vertrok om iets heel anders te gaan doen, zei ik al: ik kom hier nog eens terug… Begin dit jaar googelde ik op zoek naar vrijwilligerswerk en zag Zon & Schild. En nu zit ik hier; het heeft vast zo moeten zijn.’
verrassend
Wat houdt het vrijwilligerswerk in? ‘We draaien muziek; alle aanwezigen zeggen om de beurt wat ze willen horen. Dat is heel gevarieerd, van Jantje Smit tot Charles Aznavour. Ik heb een lijst met veelgevraagde liedjes, maar als het verzoek daar niet tussenstaat dan zoeken we het ter plekke op. Soms komen er hele verrassende verzoeken: laatst vroeg iemand om een nummer van Michael Jackson, dat had ik toch niet helemaal verwacht, haha! Het is nooit hetzelfde!’
vrolijke noot
Dat het om meer gaat dan muziek blijkt als Monique vervolgt: ‘Ik neem altijd koekjes mee voor bij de koffie, we maken het gezellig. Veel bewoners zijn nauwelijks nog in staat om zonder stimulans en begeleiding tot activiteiten te komen. Zo’n muziekuurtje is een lichtpuntje, letterlijk een vrolijke noot in de week. Het leven op zo’n klinische afdeling kan voor de bewoners wat afgesloten worden, de wereld wordt daardoor erg klein. Als vrijwilliger neem je ook een beetje ‘buitenwereld’ mee naar binnen. Ik vind het heel bevredigend werk, heb er altijd veel zin in. En als ik weer wegrij ben ik blij dat ik wat heb kunnen betekenen voor deze mensen.’
heftig
Ze heeft specifiek voor ouderenpsychiatrie gekozen. Waarom? ‘Ik heb gewoon affiniteit met ouderen, altijd al gehad. Misschien komt het door mooie herinneringen die ik heb aan mijn opa en oma, ik weet het niet precies.
Deze groep bestaat nu uit 6 mensen. Eerst waren het er meer, maar een aantal is verhuisd naar andere afdelingen. Ik heb inmiddels echt contact met deze mensen. Een poosje geleden overleed een van de bewoners. Dat was wel heel heftig, daaraan merkte ik ook dat ik echt een band krijg met de mensen. Het was een hele lieve mevrouw. Ze lag op haar kamer opgebaard en ik heb nog afscheid van haar kunnen nemen. Ik was blij dat dat kon.’
een aanwinst
Ton, een bewoner van Beukenhorst die altijd bij de muziekuurtjes assisteert, komt er bij zitten. Wat vindt hij van Monique? ‘Op haar moet je heel zuinig zijn’, zegt hij. ‘Ze doet heel goed haar best. Ze is altijd vriendelijke en doet veel. Ze neemt altijd koekjes mee en laatst – toen er iemand jarig was – nam ze zelfs bloemen mee. We zijn heel blij als ze komt. Een aanwinst!’
Een beetje verlegen en ontroerd door dit compliment beantwoordt Monique mijn laatste vraag: wat zou je nog tegen mensen willen zeggen die vrijwilligerswerk in de ouderenpsychiatrie overwegen? ‘Als je iets hebt met mensen en met de psychiatrie, dan is dit vrijwilligerswerk een absolute aanrader. Voor mij is het beslist een verrijking van mijn leven, het is gewoon prachtig om te doen!’
De afdeling Berkenrode is inmiddels gesloten. De bewoners zijn naar andere afdelingen verhuisd.